რუბიკონი – დუბი, დუბი, დუ!

 

გურამა – რაფიკა სად არი?
რუბიკა – მაგისი ცოლი ბადავს და ეგეც მანდ არი.
გურამა – რას ბადავს, რას ბოდავ…

 

რუბიკონი – ჩაჯვური რეაქცია

 

რუბიკა – რამდენი რამე ყივრები ჩვენებისგან აიღეს და ეხლა ტრიპაჩობენ – ბიბლიო, კავჩეგიო, ნოსტრადამოვიო, მოდილიანიო, კნუტ ჰამსუნიო…

 

რუბიკონი – პროფესიის არჩევანი

 

გურამა – ეჰ, ჩემო რუბიკ, რა დღეშია ნასტავლი ხალხი. ლუკმა ენატრებათ.
იმ დღეს ნაცნობი მწერალი შემხვდა, ჯავრობდა – ოჯახი როგორ ვარჩინო,

 

რუბიკონი – ბისმარკის დედა

 

ეგ გურამა ჩერეზჩურ ლუპუსტაკი ვინმეა, ელი. რაც ეგ იმ დღეს საქციელი ქნა, ეგეთი ხუმრობა სროკით უნდა საჯავდნენ.

 

რუბიკონი – ამაიაკას იამაიკა

 

რუბიკა – კსტაწი, წელს კრუგლი დატა პრაზნიკია, დვუხსოტლეტიე არმიანსკოი ავიაციი…

 

რუბიკონი – რაკავოე სხოდსტვა

 
კაცო, ეს ჩვენი ძაძ ვართანა მაგრა დაგვიბერდა. ერთი ამბავი იწყებს და მეორე ათავებს.
იმ დღეს უბნის ბიჭებს ძველი ამბები გვიყვება – გინახამთ ეგ დამპალი ტროცკი როგორ ჩვენი მიკოიანსა ჰგამდა?

 

რუბიკონი – ფული განა ნასკია

 

იმპერატური რო იყო სომეხი, ვესპასიანი, ხო იცი? მაგისი მთელი როდი ფლავიუსები იყვნენ. ეგეთი ფლავი მთელს ანტიკაში ვერავინ კეთავდა.

 

რუბიკონი – გრამატიკული ტამპექსი

 

გურამა – ბიჭო, რუბიკა, თუ თბილისში ოდითგან ცხოვრობდით, რატო ქართულად ვერ ლაპარიკობთ?

 

რუბიკონი – სინემა

 

ჩვენში რო კინო ჯერ არა რსერბობდა, ჩვენი ივანე პერესტიანი ადგა და ამო ბეკ–ნაზაროვი უთხრა – მოდი პა პიტსოტ თუმანი დავდოთ და “გრუზია–ფილმი” გავაკეთოთ, ელი.

 

რუბიკონი – შენი ვედრომც ვიქნები

 

რუბიკა – გურამ, იცი გუშინ რო ჩემთან ვდრუგ კოტიკა გიჟსავით მოვარდა და ეუნება – რუბიკ, ჩემ მარიკასთან არ წამოგცდეს, გუშინ რო ნაშასთან მნახე და შენი ვედრო ვიქნები, თან მუდრი რამეები გეტყვი.