როგორ გიხდება აქაურობა

.
ქვეყნად რაიმეს მსგავსი როდია,
ახლა რომ გულში რეკს მელოდია,
მისით სავსეა ეს მოლოდინი
და მონატრება ზეცისოდენა.

 

დედა ენისა

ლევან ღვინჯილიას

წვიმებს, გერილებს და არაზანებს,
ჭალებს, ჭიჭრიკონად შეფერილებს
და ცის საფირონში განაზავებს,
ღრუბლებს, იალკიალ შეფენილებს,
ზვირთებს რიონის და ალაზანის,

 

სისულელე დიდი

.

მეგობრებმა მკითხეს – ვეღარ წერო ლექსებს
თოლიებზე, ზღვებზე, ღრუბლებსა და მთებზე?
ნუთუ ერთი თემა ვერ ნახეო ლექსის