უცაბედი სტუმარი

ჰოი, რა ზედმეტია რბილი თავსასთუმალი, როცა მუზას პოეტი პატივს ბორგვით მიაგებს და ელვარე სტრიქონი, უცაბედი სტუმარი,
მზერას აუციაგებს…

 

ალექსანდრ ბლოკი – მინდვრის თავზე მთვარე სავსე…

მინდვრის თავზე მთვარე სავსე,
მომნუსხავი ვერცხლის თასი,
იდუმალად ბზინავს.
შემკრთალია მწვანე მოლი

 

ათანას ფეტი – ჩუმი სუნთქვა და ჩურჩული

ჩუმი სუნთქვა და ჩურჩული,
ბულბულების ჭრინი,
ძილმორეულ ნაკადულის
ვერცხლის ანაბზინი,

 

ივან კრილოვი – გედი, კიბო და ქარიყლაპია

თუ ერთი პირი
საქმეში არ ჩანს,
ვერ იხეირებს ამით ვერავინ,

 

მალე ცისკიდეც გაიდილბინდებს

როდესაც წერის აგიტანს წერა, მიაპყარ მზერა უძირო ზესკნელს, სული აუშვი ღრუბელთა ზერე და მიეფერე შენეულ ვარსკვლავს.

 

როცა რეკავ სხვა ზარს

.
ქვეყნად არა ებრალება ავთა ჟამთა ხანძარს,
ჩაჰქრობია ელვარება მიტოვებულ ტაძარს,
გარს პერანგი ებღალება, ემსგავსება ძაძას,

 

როდესაც შაშვი გეშეგირდება

ცირა ბარბაქაძეს
.
ღველფი რო ხანძრად გაგიღვივდება და ველად გაჭრა როს მოგინდება, შუშხუნა ლექსიც მაშინ ღვინდება და თავად შაშვიც გეშეგირდება.
წარმავალია ყველა დიდება, გვირგვინი სოფლის ამაოების. პოეტის სული არ იყიდება, არც ზანზალაკი ხდება დროების.

 

საზეველა

.
რობი კუხიანიძეს

ზეფირონიც გამთბარააა,
სუსხი ვეღარ იღრინება,
ხეში წყალი ჩამდგარა,
სურწყუნუსი იღვრიმება,